ul. Rakowiecka 4
Budynek powstał w 1924-5 wg proj. M. Lalewicza dla muzeum powstałego w 1919 z inicjatywy geologa Jana Czarneckiego. Od południa mieściły się laboratoria i mieszkania, od północy sala wykładowa, czytelnia i administracja, a w środku biblioteka, pracownia i muzeum.
Po zniszczeniach wojennych
stary budynek odbudowano; stoi od strony Wiśniowej. Od Rakowieckiej zbudowano zaś nowy gmach instytutu.
Część materiałów, różowy granit z Finlandii, wzięto z rozbiórki soboru na pl. Saskim. Po raz pierwszy wykorzystano w Polsce prefabrykaty na taką skalę: bloki ścienne, płyty stropowe...
Instytut jest najstarszą placówką w kraju tego typu, założoną w 1919. 03.04.1919 posłowie Diamand, Radziszewski, Bardel i Fichna złożyli wniosek o założenie powyższego instytutu i od tej pory działa on w sumie nieprzerwanie. Zatrudnia prawie 800 osób, z czego 3\4 ma wyższe wykształcenie. Zajmuje się rozpoznaniem budowy geologicznej kraju, odkrycie kopalin (miedzi, srebra, węgla, siarki, soli), ustalanie zasobów wód podziemnych, gromadzenie, przetwarzanie i publikacja danych geologicznych.
'Myślą i Młotem'
3 komentarze:
Jak byłem mały to ta powojenna część mi się z KC kojarzyła :P
A swoją drogą przez tę dobudówkę nie mogłem zrobić remake'u przedwojennego zdjęcia na "Wczoraj i dziś".
bardzo szanuję Lalewicza, a zwłaszcza ten jego budynek. jest znakomity. no i "grał" w "Tytusie"! ;-)
A samo muzeum jest bardzo fajne. Tyle, że wieki tam nie byłem.
Prześlij komentarz