poniedziałek, 8 września 2008

PAŁAC POD BLACHĄ

Powstał w 1720 wg proj. Jakuba Fontany dla podkomorzego wielkiego koronnego Jerzego Dominika Lubomirskiego na murach starej kamienicy Wawrzyńca Reffusa z 1651-6. Swą nazwę zawdzięcza dachowi, który jako jeden z nielicznych (o ile w ogóle nie pierwszy) miał dach kryty blachą. Przez prawie dwa wieki był wielokrotnie przebudowywany, np. w 1850-4, przebudowany wg proj. Gustavo Cori i w 1932-7 wg proj. Adolfa Szyszko-Bohusza, az w czasie II wojny legł kompletnie w gruzach. Odbudowano go, w przeciwieństwie do zamku, obok którego stoi, juz w 1947-9 pod kierunkiem Stanisława Barana. Ostatnio, bo w czerwcu, zakończono remont generalny pałacu. Mieści się tam wystawa pięknych dywanów i kobierców.
Jego mieszkańcy wsławili się róznymi czynami, głównie natury baletowo-dyplomatycznej w Warszawie. Mieszkał tu m.in. Józef Poniatowski, car Aleksander I, który kupił pałac w 1820. Miejsce było słynne ze swych wystawnych bankietów, na których bawiły się sfery dyplomatyczne, pozwalając, aby kraj staczał się pod rzadami carskimi.

3 komentarze:

Anonimowy pisze...

Fajnie, ze zakończyli ten remont, bo już grzebali tam i grzebali, coś długo to szło...

Anonimowy pisze...

fajnie się nazywa ;)

lavinka pisze...

To był mój ulubiony budynek na starówce, gdy byłam dzieckiem. :)