Operalnia, mająca krzewić sztukę teatralną wśród Warszawiaków. Zbudował ją August III Sas w 1748 wg projektu Karola Fryderyka Pöppelmana. Na początku wystawiano tu jedynie repertuar obcojęzyczny, co nie spotkało się jednak z dobrym przyjęciem, aż specjalni ludzie zapędzali przypadkowych przechodniów do tej 500-osobowej sali, aby ją zapełnić choć trochę. Operalnię rozebrano w 1772 r. Pod koniec wieku XIX w. wzniesiono tu drewniana scenę, zwaną Teatrem Letnim, gdzie od maja do października, co drugi wieczór odbywały się przedstawienia aktorów z teatru Wielkiego. Teatr istniał do 1939. Tak zaczęła się kariera dzisiejszego Teatru Narodowego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz