Zbudowana w XV w., w latach 1579-93 należała do księdza Andrzeja Tropera, i odbudowana po pożarze w 1607 przez Wojciecha Baryczkę. Po Wojciechu właścicielem był jego syn, ksiądz Jan Baryczka, doktor obojga praw, kanonik pułtuski, proboszcz kościoła św. Ducha i sekretarz królewski. Po nim dom odziedziczył Stanisław Baryczka, wreszcie Jacek, jeden z fundatorów kościoła przy ul. Freta. W poł. XVIII w. właścicielem został wojewoda bracławski Jan Świdziński. Następnie kupił ją Andrzej Byczkowski i gruntownie przebudowana w 1769 wg proj. Efraima Schroegera.
Po 1944 został tylko fragment parteru. Odbudowano ją w 1952-3 wg proj. Jana Idzikowskiego z polichromią Zygmunta Kamińskiego i stropami malowanymi przez artystki ludowe z Zalipia. Mieści się tu obecnie Dom Sztuki Ludowej, gdzie można nabyć tzw. badziew folklorystyczny, czyli wszelaką sztukę ludową z różnych regionów Polski.
PS: Wszystkiego Najlepszego w NOWYM ROKU 2010!!!
1 komentarz:
Faktem jest, że Polska nie potrafiła zrobić użytku ze sztuki ludowej. O ile ludzie chętnie przywożą sobie z różnych stron świata durnostojki i inne pamiątki, to u nas jakoś spieprzono tę sprawę a szkoda. Folklor polski jest bardzo ciekawy, ale nie ten z Cepelii i ze sklepów dla turystów.
Prześlij komentarz