ul. Bagno 3, 5, 7
Nazwa ulicy, mieszczącej się dziś na tyłach Świętokrzyskiej, przy pl. Grzybowskim, powstała od bagnistego terenu, który osuszono dopiero w XVIII w. pod budowę ulicy. Ulica powstała z części starego traktu Ujazdów – Grzybów. Dzisiejszą nazwę otrzymała w 1770. W XIX w. była jedną z ważniejszych ulic w mieście, zabudowaną ładnymi, klasycystycznymi kamienicami. Mieścił się tu bazar mięsny Ulrycha i bazar starzyzny, zwany Pociejów. W parterach domów działały brudne sklepiki z żelastwem , starym szkłem i małymi antykami. Poddasza zajęte były na składy mebli, do których wabili klientelę młodzi Żydzi, wypatrujący z bramy klientów. Choć meble były zazwyczaj tandetne, można było natknąć się na prawdziwe antyki.
Na pocz. XX w. stała się żydowską ulicą handlową, bardzo ruchliwą i zatłoczoną. 13.11.1904 miała tu miejsce pacyfikacja demonstracji PPS przeciw mobilizacji na wojnę japońską. W wyniku interwencji żandarmerii konnej zginęło 10 demonstrantów, 43 zostało rannych. Ponad 600 osób trafiło na Pawiak i do Cytadeli.
W 1944 zniszczono 2 kamienice, w 1945 rozebrano 5 kolejnych, w 1960 skrócono ulicę do Zielnej (zlikwidowano odcinek do Świętokrzyskiej), a w 1965 zabudowano ulicę gomułkowskimi blokami osiedla Grzybów wg proj. Jana Bogusławskiego i Bohdana Gniewiewskiego, tak, że dzisiejsza ulica biegnie pod kątem 45 stopni względem oryginału.
Ten sam fragment ulicy Bagno (widok z wylotem na Świętokrzyską i PKiN w tle) zagrał w co najmniej trzech pozycjach: "Nie lubię poniedziałku", "Miś" i "W labiryncie".
ul. Bagno 3, 5, 7
Nazwa ulicy, mieszczącej się dziś na tyłach Świętokrzyskiej, przy pl. Grzybowskim, powstała od bagnistego terenu, który osuszono dopiero w XVIII w. pod budowę ulicy.
Ulica powstała z części starego traktu Ujazdów – Grzybów. Dzisiejszą nazwę otrzymała w 1770. W XIX w. była jedną z ważniejszych ulic w mieście, zabudowaną ładnymi, klasycystycznymi kamienicami. Mieścił się tu bazar mięsny Ulrycha i bazar starzyzny, zwany Pociejów. W parterach domów działały brudne sklepiki z żelastwem , starym szkłem i małymi antykami. Poddasza zajęte były na składy mebli, do których wabili klientelę młodzi Żydzi, wypatrujący z bramy klientów. Choć meble były zazwyczaj tandetne, można było natknąć się na prawdziwe antyki.
Na pocz. XX w. stała się żydowską ulicą handlową, bardzo ruchliwą i zatłoczoną. 13.11.1904 miała tu miejsce pacyfikacja demonstracji PPS przeciw mobilizacji na wojnę japońską. W wyniku interwencji żandarmerii konnej zginęło 10 demonstrantów, 43 zostało rannych. Ponad 600 osób trafiło na Pawiak i do Cytadeli.
W 1944 zniszczono 2 kamienice, w 1945 rozebrano 5 kolejnych, w 1960 skrócono ulicę do Zielnej (zlikwidowano odcinek do Świętokrzyskiej), a w 1965 zabudowano ulicę gomułkowskimi blokami osiedla Grzybów wg proj. Jana Bogusławskiego i Bohdana Gniewiewskiego, tak, że dzisiejsza ulica biegnie pod kątem 45 stopni względem oryginału.
1 komentarz:
Ten sam fragment ulicy Bagno (widok z wylotem na Świętokrzyską i PKiN w tle) zagrał w co najmniej trzech pozycjach: "Nie lubię poniedziałku", "Miś" i "W labiryncie".
Prześlij komentarz